γράφει ο Άγγελος Λ.
“ Κάποια πράγματα συμβαίνουν στην τύχη, κάποια όχι. Κάποια συμβαίνουν για καλό, κάποια για κακό. Για παράδειγμα, μπορεί κανείς να μάθει για το thePro παίρνοντας ένα φυλλάδιο στο δρόμο, καθώς πηγαίνει στη σχολή ή για καφέ. Αν αποφασίσει ωστόσο να παρακολουθήσει μαθήματα αγγλικών (ή, πλέον, και κάποιας άλλης ξένης γλώσσας) στο συγκεκριμένο φροντιστήριο, το αποτέλεσμα της προσπάθειάς του δεν θα αφεθεί στην τύχη και η απόφασή αυτή θα του βγει σίγουρα σε καλό. Εκτός των άλλων, δεν είναι μόνο το πτυχίο και η άριστη γνώση της γλώσσας που μετράνε, αλλά και η συναναστροφή με εξαιρετικούς ανθρώπους και καθηγητές.
Η προσωπική μου εμπειρία στο thePro ξεκίνησε για την απόκτηση ενός πτυχίου αγγλικών (Proficiency) και κατέληξε στην απόκτηση πιστοποίησης για τη διδασκαλία της γλώσσας (ETECT). Όλα αυτά μέσα σε διάστημα μόλις δύο ετών (των καλοκαιρινών διακοπών εξαιρουμένων).
Οι εντυπώσεις που αποκόμισα ήταν θετικότατες και -ειλικρινά- δεν υπήρξε κάτι που να μου προξένησε αρνητική εικόνα. Από τα πρώτα μαθήματα (στην προκειμένη περίπτωση, στην τάξη του Advanced) καθίσταται σαφές ότι ο δρόμος που καλείται ο μαθητής να ακολουθήσει, σε συνδυασμό με τον τρόπο διδασκαλίας των καθηγητών, είναι, ταυτόχρονα, ευχάριστος, αποτελεσματικός και εποικοδομητικός. Η επιλογή και διαμόρφωση της διδακτέας ύλης, το προς παράδοση υλικό, καθώς και μια σειρά από επιπλέον εκτός τάξης παροχές (listening, speaking, labs, mock) καθιστούν απόλυτα βέβαιη τόσο την εξοικείωση και επαρκής προετοιμασία για τις εξετάσεις, και κατ’ επέκταση την επιτυχία σ’ αυτές, όσο και την σε βάθος γνώση της ξένης γλώσσας, και στις τέσσερις δεξιότητες.
Όσον αφορά το πρόγραμμα εκπαίδευσης καθηγητών (ETECT), το γεγονός στο οποίο θα ήθελα να εστιάσω είναι η δυνατότητα προσομοίωσης της διδασκαλίας εντός τάξης, σε πραγματικό χρόνο και υπό πραγματικές συνθήκες. Μια πλήρους μορφής πρακτική άσκηση, η έλλειψη της οποίας παρατηρείται ακόμα και στις φιλολογικές σχολές.
Πάνω απ’ όλα, όμως, επειδή το φροντιστήριο δεν είναι μια άψυχη οντότητα, αλλά μια οντότητα που οικοδομείται με βάση το άθροισμα των προσωπικοτήτων όλων των ανθρώπων που μπορείς να συναντήσεις εκεί, καθηγητές, εργαζόμενους στη γραμματεία, αλλά και τους μαθητές, είμαι σίγουρος πως τα βιώματα που θα αποκομίσεις, από την πρώτη μέχρι και την τελευταία παρουσία σου εκεί, θα σου προξενήσουν αργότερα μιας μορφής νοσταλγία για τον συγκεκριμένο χώρο -συμβολικά βέβαια, γιατί στην πραγματικότητα θα αναπολείς τις στιγμές των μαθημάτων, όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό τώρα. Και στην τελική, μια τέτοια σχέση αποτελεί το αποκορύφωμα της εκπαιδευτικής προσπάθειας και δίνει υπόσταση στα επίθετα ανθρωπιστική και επιτυχημένη.“
‘Αγγελος Λ.
